تا به دنـیا آمدی دنیا دلیـلـش را شناخت            از خودش دنیا به دست آورد یک دنیا شناخت

چون تسلط داشت هی چرخید دورت روز و شب            گر تو را نشناخت دنیا، ماه از بالا شناخت

آسمان نشناخت سر از پا و روی خاک ریخت            خاک اما زیر پات افتاد و سر از پا شناخت

بی‌گمان در قاب قوسین دو تا ابروی تو            خویش را هر شب رسول الله اَوْ اَدْنیٰ شناخت

سجده بر نامش اگر واجب شود بی‌ربط نیست            شیعه در واقع خدا را نیز با زهرا شناخت

قـدر می‌دانم مُحِبَّـش هـستم اما بی‌گـمان            قدر زهرا را در این عالم فقط مولا شناخت

بی‌نگاه لطف تو می‌ریزد از هم جان من            گاه دارد قطره‌ای از خویش یک دریا شناخت

توی جنّت هم گـدایت می‌شوم زیرا گـدا            عرض حاجت کرد صاحبخانه را هرجا شناخت

حتم دارم روز محشر هم تو فرمان می‌دهی            من به تو ایمان کامل دارم اما با شناخت

تو شب قدری و پنهان بوده‌ای آنقدر که            زینبت حتی تو را در ظهر عاشورا شناخت

زینبت از پـای درس کـوچه آمد کـربلا            آن همه سرهای بر نی را اگر زیبا شناخت